«فرید دهدزی» و یک تحلیلِ خوب و مرا ببوس

موسیقی نو: محمدرضا ممتازواحد | در واگویه‌های شفاهی که گاه به‌مکتوباتِ تاریخی نیز منجر می‌شود، تحریفاتی مشهود است که پس از گذشت دهه‌ها هنوز هم در هاله‌ای از ابهام بوده و متأسفانه حتی از جانب اهالی تحقیق و اصحاب اندیشه نیز، به‌طور مرتب، نقلِ قول و تکرارِ مکررات می‌شود. به‌عنوان نمونه؛ یکی از موضوعاتی که بیش از هفت دهه، هنوز هم با شُبهات و ابهامات همراه است، تاریخچه‌ی سُرایش ترانه‌ی “مرا ببوس” است.
«فرید دهدزی»(پژوهشگر تاریخ موسیقی معاصر) در تفسیری بَصَری، ابعاد مختلفِ این اثر جاودانه را به‌تحلیل و تفسیر پرداخته و تا حد ممکن، از تحریفاتِ صورت گرفته درخصوص این اثر پرده برداشته است.
۱ از نکاتِ قابل توجهِ راه و روش تحلیلی و تحقیقی دهدزی، ارائه‌ی مآخذ تحقیقیِ اوست. دهدزی حتی منابعِ تحقیقات میدانی خود (هم‌چون: مجالس، گردهمایی‌ها و شخصیت‌های حقیقی و یا حقوقیِ موردِ مواجههِ با خود) را بیان داشته و این مهمّ به‌انضمام افاضه‌ی کلام و قدرت بیان او، بسیار مؤثر می‌افتد.
یکی دیگر از نکات قابل توجه صحبت‌های فرید دهدزی در این ویدئو، اشاره‌ی او به مقوله‌ی «فقر تاریخی‌نگری» در جُستارهای نگارشی و پژوهشی است. فقدان اصل مهمی که نه تنها در ساحتِ تحقیق که در عرصه‌های مختلف زندگیِ سیاسی، اجتماعی و فرهنگیِ – اکثریتِ – ما ایرانیان، رُخ نمایانده است.
ضرورتِ دگراندیشیِ تحقیقی در حوزه‌ی تاریخ تحولات اجتماعی و سیاسی موسیقی ایران به‌ویژه کندوکاو در جُستارهای سیاسی آن، به‌شدت محسوس بوده و امید که فرید دهدزی گرامی همچنان بر این رسالت استوار باشد.
/
/

/

پی‌نوشت:
۱. برای مشاهده‌ی این ویدئو از طریق لینک https://m.youtube.com/watch?v=k_NRbBqjETQ اقدام نموده و یا به‌صفحه اینستاگرامی ویگن دردریان (@vigen.derderian) مراجعه فرمایید.
/