رکورد بزرگترین ارکستر جهان شکسته شد

به گزارش موسیقی نوبه نقل از ایسنا،‌ هفته گذشته بیش از ۱۲هزار نوازنده که اغلب کودک و نوجوان بودند یک قطعه کلاسیک را به مدت پنج دقیقه نواختند تا بتوانند رکورد دو سال پیش نوازنده‌های روس را بشکنند و حالا عنوان بزرگترین ارکستر جهان در کتاب رکوردهای جهانی گینس به نام این گروه ونزوئلایی ثبت شده است. با این حال، گینس فقط  ۸,۵۷۳ نفر از اعضای این گروه چند هزار نفره برای شکستن این رکورد به رسمیت شناخت.

وزیر ارتباطات و اطلاعات ونزوئلا و سفیر روسیه در کاراکاس ثبت این رکورد جدید توسط نوازندگان این گروه را تبریک گفتند.

نوازندگان این گروه تحت نظارت برنامه‌ای به نام «ال سیستما»‌ که از سال ۱۹۷۵ با هدف آموزش موسیقی کلاسیک برای هزاران کودک راه‌اندازی شده است گرد هم آمده بودند.

رکورد پیشین به گروه ارکستری متشکل از ۸,۰۹۷  نوازنده تعلق داشت که به همراه یکدیگر در سن‌پترزبورگ واقع در روسیه موسیقی اجرا کردند.

شرایط ثبت این رکورد نوازندگی همزمان، بدون جایگزین شدن نوازندگان و جابه‌جایی سازها را شامل می‌شود.

تاریخچه ونزوئلا

ونزوئلا کشوری است که در سواحل شمالی آمریکلی جنوبی قرار گرفته و توسط تعداد زیادی از جزایر دریای کارائیب در بر گرفته شده است.  این کشور از شرق با گویان، از جنوب با برزیل و از غرب با کلمبیا هم مرز است. کو‌های پر برف آند در غرب و جنگل‌های سرسبز آمازون در جنوب، جلوه زیبایی به این کشور بخشیده است.

ونزوئلا درگذشته بخشی از مستعمرات اسپانیا بوده و اکنون ساختار فدرال دارد. ونزوئلا برای اولین بار در سال ۱۵۲۲تحت استعمار اسپانیا قرار گرفت. در واقع، اولین محل استقرار دائمی امپراطوری اسپانیا در آمریکای جنوبی در منطقه‌ای بود که امروزه کومانا نامیده می‌شود. قسمت اعظمی از ونزوئلا سرانجام بخشی از نیو گرانادا شد و بخش‌های شرق ونزوئلا بخشی از نیو اندلس شد. پس از چند شورش نافرجام، ونزوئلا تحت رهبری فرنسیسکو دی می‌راندا، که یکی از فرماندهان انقلاب فرانسه بود، در ۵ ژوئیه ۱۸۱۱ استقلال خود را از اسپانیا اعلام کرد. با این حال، حکومت و تسلط کامل بر منطقه توسط داخلی‌ها، پس از پیروزی سیمون بولیوار آزادی‌بخش در ‹‹جنگ کارابوبو›› در ۲۴ ژوئن ۱۸۲۱، با کمک ژنرال خوزه آنتونیو پائس، و کمک‌های ویژه فرمانده ارشد آنتونیو خوزه دی سوکره، که بولیوار طبق نقشه جنگ او عمل کرد و همچنین بعد از پیروزی خوزه پرودنسیو پادیلا در ‹‹جنگ دریایی دریاچه ماراکایبو›› در ۲۴ ژولای ۱۸۲۳ به دست آمد.

مجلس نیو گرانادا کنترل ارتش گرانادایی را به بولیوار سپرد که پس از آن او در راه آزادی چندین کشور را فرماندهی کرد و جمهوری جدیدی با نام کلمبیا تشکیل داد (که برای متمایز ساختن آن از جمهوری کلمبیا به آن کلمبیا بزرگ یا بزرگتر نیز گفته می‌شد) و شامل کلمبیا، پاناما و ونزوئلای امروزی بود. پس از این مرحله، او ارتش خود را به سمت جنوب هدایت و فرماندهی کرد، پرو را آزاد و بولیوی را از سلطه اسپانیایی‌ها آزاد و آن را خلق کرد نام این کشور از روی نام این منجی و آزادی‌بخش انتخاب شده و در گذشته بخشی از پرو، با نام ‹‹ آلتو پرو›› بوده‌است. قرار بود ‹‹آنتونیو خوزه دی سوکره›› که در جنگ‌های زیادی برای بولیوار پیروزی به ارمغان آورد، به عنوان جانشین طبیعی بولیوار انتخاب شود، تا اینکه او در بروکوس کشته شد. پس از جنگ استقلال، ونزوئلا به همراه کلمبیا و اکوادور تبدیل به بخشی از گران کلمبیا شدند تا اینکه در ۱۸۳۰، بولیوی طی یک شورشی به رهبری ‹‹ خوزه آنتونیو پائز›› از مجموعه یادشده جدا شده و خود را به عنوان یک حکومت جمهوری مستقل اعلام کرد. پائس اولین رئیس‌جمهور ونزوئلا شد.

بی‌ثباتی سیاسی، درگیری‌های سیاسی و حاکمیت دیکتاتوری مشخصه اصلی تاریخ ونزوئلا درسال‌های زیادی از قرن نوزدهم و اوائل قرن بیستم بوده‌است. پس از مرگ خوآن ویسنته گومز در سال ۱۹۳۵ و فراخوانی موقت حکومت اتوریته، مبارزات دموکراتیک سرانجام در سال ۱۹۵۸ باعث شد نیرو‌های نظامی از مداخله مستقیم در سیاست ملی خودداری کنند. از آن سال تاکنون، ونزوئلا به‌طور مدام از حاکمیت دموکراتیک غیرنظامی برخوردار بوده‌است که البته این روند نیز کاملاً خالی از درگیری و اختلاف نبوده‌است. رئیس‌جمهور قبلی ونزوئلا هوگو چاوز بود، که پس از حمله آمریکا به عراق به یکی از منتقدان تند جورج بوش، رئیس‌جمهور آمریکا تبدیل شد. چاوز بلافاصله پس از به قدرت رسیدن در سال ۱۹۹۸، سیاست‌های عوام گرایانه اقتصادی را در کشور به اجرا گذاشت. ونزوئلا عضو جامعه ملل آمریکای جنوبی ‹‹SACN›› است. رئیس‌جمهور فعلی ونزوئلا نیکلاس مادورو می‌باشد، که پس از مرگ چاوز در سال ۲۰۱۳ به قدرت رسید.