«آسیوَن» منتشر شد

به گزارش موسیقی نو قطعه بی‌کلام «آسیوَن» به آهنگسازی امیرحسین رئوفی از هنرمندان عرصه موسیقی ایرانی بر اساس ساختارهای اجرایی موسیقی ردیف دستگاهی ایران پیش روی مخاطبان قرار گرفت.

به نقل از امور رسانه‌ای پروژه ، «آسیوَن» اثر امیرحسین رئوفی توسط «نشر موسیقی درنگ» منتشر در دسترس مخاطبان قرار گرفت‌.

این اثر طرحی مترآزاد در شوشتری-مرکب است که بر اساس امکانات بالقوه مُدال و ساختارهای اجرایی موسیقی ردیف‌دستگاهی نغمه‌پردازی شده است.

امیر مردانه (ضبط صدا)، سیاوش کامکار (پالایش صدا)، حمیدرضا سوسنی (پوستر و ویدئو آرت) و الیار نوری‌زاده (عکاس) از دیگر عوامل تولید این اثر هستند.

پژمان طاهری، آهنگساز و نوازنده موسیقی ایران درباره این قطعه نوشته است:

«به عادت مألوف هیچ‌گاه نوشته‌ای در توضیح یک قطعه موسیقی ننوشته و نخواهم نوشت. چه تفاوت موسیقی و علوم نیز در همین است و از اساس، موسیقی به همین دلیل ساده و روشن از حیطه نامحدود علوم خارج و منتسب است به هنر …

دیرزمانی‌ است در پاسخ علاقه‌مندان به موسیقی و شاگردانم که می‌پرسند چه کنیم، می‌گویم خودتان باشید نه وجودی مکرر و البته ملال‌آور از جهت تکرار همان مکررات! برایشان با حوصله بسیار می‌گویم که معلمان‌تان را دوره کنید و دریابید که چگونه به اینجا رسیده‌اند و آن شده‌اند که می‌بینید و می‌شنوید. آیا آنها تکرار معلمان خود بوده‌اند؟ البته که پاسخ خیر است …

در این سفر طولانی حتی با تصور اینکه مبدا، مقصد و مسیر یکی است (که نیست …) هر رهگذر، چشم‌اندازهای مختلفی را نظاره می‌کند و حتی همان مسافر نیز به وقت هر نوبت گذر، چیزهایی را می‌بیند و می‌شنود که شاید پیش از آن در همان مسیر ندیده و نشنیده باشد.

در آخر به آنها تاکید می‌کنم که عاشق معلمان شایسته باشید ولی در آنها ذوب نشوید! خلاصه اینکه گذشتگان را دوره کنید، در حال زندگی کنید و نگاهتان به آینده باشد تا مگر بهره‌ای نصیبتان گردد و حلقه‌ای شوید در این زنجیر …

امیرحسین، دوست من و نوازنده خوب سنتور، به این دلیل ساده در نظر من جلوه‌ای دیگر دارد که خودش است. با تمام قوت و ضعف‌های طبیعی یک انسان… او نوازندهی قابلی‌ است. دستور زبان موسیقی دستگاهی ایران را بلد است. کوک سازش دقیق است. زمان‌بندی سازش متفاوت با اساتیدش ولی درست و دلنشین است و تو راغبی که بشنوی و می‌توانی لذت ببری …

مشخص است که در این روزگار، هنوز مثل یک کودک می‌تواند لذت ببرد از کاری که انجام می‌دهد. جمله‌هایش با تمام رهایی، منظم است و سر و ته دارد که این نشانه‌ای واضح از آموزش درست است. امیدوارم که در این مسیر صعب و سخت همیشه اینگونه باشد. همین قدر عاشق، همین قدر مؤمن … .»