به گزارش موسیقی نو در دو شب از بهار تهران، سالن اسپیناس پالاس میزبان اجرایی بود که میان روایت، موسیقی و شعر قدم می‌زد. «جان بی‌قرار» با صدای مهران مدیری و روایت‌گری سجاد افشاریان، نه صرفاً یک کنسرت، بلکه تجربه‌ای شاعرانه و احساسی بود.
موسیقی مهیار علیزاده، با همان امضای آشنای ملودی‌های تودرتو و آرام، در کنار طراحی صحنه رضا موسوی، فضایی ساخت که مخاطب را به خلوت درونی خود دعوت می‌کرد. افشاریان در متن‌های کوتاه، روایت‌هایی از اشتیاق، فاصله، عشق و گم‌گشتگی را با صداقت اجرا می‌کرد؛ نه بازیگری پرزرق و برق، بلکه صدایی از میان مردم.
قطعاتی چون «بی‌نشان»، «من مست و تو دیوانه» و «آمده‌ای» با صدای مدیری و همراهی دقیق گروه نوازندگان به رهبری بهنام ابوالقاسم، با فضایی مینیمال اما تأثیرگذار اجرا شدند. سازهایی چون دودوک، ویلنسل و ساکسوفون، در کنار هم‌خوانی‌های لطیف ساغر رجبی و مهگل صفدری، به رنگ‌آمیزی عاطفی فضا کمک بسیاری کردند.
«جان بی‌قرار» آن‌قدر اصیل، صادق و دقیق اجرا شد که بتواند تا مدت‌ها در ذهن تماشاگر بماند.
ارسال دیدگاه
مجموع دیدگاهها : 0در انتظار بررسی : 0انتشار یافته : ۰