زندگی هنری «پرویز وکیلی» شاعر و ترانه سرا
در سلسله مطالب زندگینامه ای، خلاصه ای از زندگی هنری استادان موسیقی که در هفته اول مهر، دیده به جهان گشوده اند را منتشر می کنیم
موسیقی نو: حمیدرضا ولیان؛
«پرویز وکیلی» متولد اول مهر ۱۳۱۱ در تهران بود، وی از بنیان‌گذاران تصنیف‌های قصه‌ای بود و تمام داستان‌هایی که در شعرها می‌گفت از این قصه‌ها بود. تحصیلات او دیپلم ادبیات فارسی بود و پس از تکمیل تحصیلش به استخدام بانک ملی ایران درآمد. او پس از ارائه چند کار به رادیو توسط رئیس وقت رادیو «هدایت الله نیرسینا» مورد توجه قرار گرفت و به استخدام رادیو ایران درآمد. پرویز وکیلی برای هنرمندانی چون ویگن، محمد نوری، منوچهر سخایی، عارف، مهرپویا، روانبخش، آرتوش، گروه اعجوبه‌ها، الهه، ایرج، فرامرز پارسی، پروین، پوران، پونه، رامش، امیر رسایی، دلکش، ضیاء، عهدیه، گوگوش، مرضیه، مهستی، ویلسون، وهایده ترانه سروده است.
از سروده های پرویز وکیلی
آدما از آدما زود سیر میشن
آدما از عشق هم دلگیر میشن
آدما رو عشقشون پا میذارن
آدما آدمو تنها میذارن
منو دیگه نمیخوای خوب میدونم
تو کتاب دلت اینو میخونم
یادته اون عشق رسوا یادته
اون همه دیوونگی ها یادته
تو میگفتی که گناه مقدسه
اول و آخر هر عشق هوسه
آدما آخ آدمای روزگار
چی میمونه از شماها یادگار
دیگه از بگو مگو خسته شدم
من از اون قلب دو رو خسته شدم
نمیخوای بمونی توی این خونه
چشم تو دنبال چشمای اونه
همه ی حرفای تو یک بهونست
اون جهنمی که میگن این خونست
و همچنین
تو از قبیله ی لیلی
من از قبیله ی مجنون
تو از سپیده و نوری
من از شقایق پر خون
تو از قبیله ی دریا
من از نژاد کویرم
همیشه تشنه و غمگین
همیشه بی تو اسیرم
تو از قبیله ی لیلی
آه…
من از قبیله ی مجنون
حدیث عشق من و تو
حدیث ابر بهاری
به من چه میرسد ای دوست
از این همه غم بگذاری
تو از قبیله ی لبخند
من از قبیله ی اندوه
فضای فاصله صد پا
فضای فاصله صد کوه
فضای فاصله صد کوه
تو از قبیله ی لیلی
آه… .
روایی و روان بود ترانه ، استفاده از واژگان و کلمات ساده و عامیانه ، ساده و بدون تکلف بودن ترانه از ویژگی های ترانه ها و تصنیف های قصه ای است. همچنین ساده بودن شعر از حیث تکنیک های پیچیده زبانشناختی ، عاری بودن از استعارات و تشبیهات مرسوم در ترانه و اشعار کلاسیک از دیگر خصوصیات این سبک ترانه هاست که از دهه ۵۰ در بین خوانندگان و شنوندگان ترانه های ایرانی معمول شد و رواج پیدا کرد.
.
