اهمیت موسیقی در رشد اولیه کودکی
موسیقی نو: بیشتر کودکان عاشق گوش دادن به موسیقی یا آواز خواندن هستند. مطالعات نشان می دهد والدینی که محیط مناسبی برای فراگیری موسیقی برای فرزندشان ایجاد می کنند ، نه تنها بچه های خود را سرگرم می کنند بلکه به آن ها در پرورش مهارت های اساسی موسیقی نیز کمک می کنند.
موسیقی نقش بسیار مهمی در فرهنگ ها دارد. وقتی به زندگی روزمره فکر می کنید ، موسیقی در فعالیت های مختلف اجتماعی و آموزشی وجود دارد. ما از تلویزیون یا هنگام رفتن به سینما موسیقی گوش می دهیم. در اکثر مراسم های ما یک موسیقی در حال پخش است . ما از آهنگ ها برای جشن تولد یا مراسم آیینی دیگر استفاده می کنیم. با توجه به اهمیت موسیقی ، جای تعجب نیست که والدین از موسیقی به طور غریزی برای ابراز شادی و تعامل یا آرامش فرزندان استفاده می کنند.
موسیقی و رشد اولیه کودکی
بسیاری از مطالعات، اهمیت موسیقی را در اوایل کودکی از دهه ۱۹۵۰ بررسی کرده اند. واقعیتی که وجود دارد این است که کودکان درک موسیقی شان با بزرگسالان متفاوت است . بدو تولد تا شش سالگی مهمترین دوره رشد موسیقی کودک است. این به این دلیل است که حتی کوچکترین کودکان نوپا نیز نواهای موسیقی را دریافت می کنند و ناخواسته فرکانس ، ملودی و محرک ها را از یکدیگر متمایز می کنند. به گفته محققان ، سال های اولیه کودکی برای یادگیری غیرقابل تقاطع موسیقی و ایجاد سیستم سازمان دهی ذهنی برای به یاد سپردن موسیقی بسیار مهم است. این بدان معناست که کودکان نوپا مانند تکامل زبان ، مهارت های موسیقی خود را از طریق تقلید و حفظ ریتم ها و آهنگ ها مانند کف زدن به ضرب آهنگ و آواز خواندن ، افزایش می دهند. بدون این توانایی کودکان قادر به رشد مهارت های موسیقی خود نیستند.
با این حال ، این توانایی در رشد مهارت های موسیقی تحت تأثیر عوامل مثبت و منفی است. بنابراین ، تحریک کافی و قرار گرفتن در معرض موسیقی و بازی موسیقی برای کمک به کودکان در تبدیل پتانسیل خود به رشد واقعی موسیقی ضروری است.
نکته ای که حائز اهمیت است این است که اگر والدین به موسیقی علاقه و گرایش نداشته باشند ،کودکان خود را نیز به طور فعال در معرض موسیقی قرار نمی دهند.
نقش مهم والدین در آموزش موسیقی
والدین مهمترین نقش را در ایجاد علاقه و اشتیاق در کودک به موسیقی دارند. سال هاست که محققان تاکید دارندکودکانی که خانواده آن ها تمایل بیشتری به موسیقی دارند ، نسبت به کودکانی که محیط موسیقیایی کمتری را تجربه می کنند ، رشد قابل ملاحظه ای دارند. تحقیقات انجام شده توسط کلی و ساتون اسمیت با مثال های واضح این وضعیت را به خوبی توضیح می دهد. این دو محقق مطالعات موردی را دنبال کردند که به دنبال سال های اولیه کودکی روی سه دختر انجام شد که خانواده های آن ها تمایل متفاوتی نسبت به موسیقی داشتند. در حالی که والدین دختر اول موسیقی دان حرفه ای بودند ، والدین دختر دوم موسیقی را به صورت غیر حرفه ای دنبال می کردند. سرانجام ، والدین دختر سوم به دلیل عدم تمایل به موسیقی ، کمترین انتخاب موسیقی را داشتند.
نتیجه تحقیق
یافته های محققان نشان می دهد که تفاوت عمده ای بین دو خانواده ای که دخترانشان را در معرض موسیقی متنوعی قرار داده اند و خانواده ای که اصلاً درگیر آموزش موسیقی نبوده اند ، وجود داشته است. آن ها نتیجه گرفتند که یک محیط غنی موسیقی در خانه باعث قرار گرفتن کودک در معرض موسیقی می شود و توانایی موسیقی کودک را بهبود می بخشد. تحقیقات بیشتر همچنین نشان می دهد که والدین وقتی از موسیقی در کنار هم لذت می برند پیوند قوی تری با فرزندانشان برقرار می کنند. از این طریق موسیقی نه تنها ابزاری است که به رشد و تکامل کودک کمک می کند بلکه به خانواده در گذراندن وقت با کیفیت و سرگرمی نیز کمک می کند.
نوشته شده توسط: انی استینهوف
برگردان: موسیقی نو
