اگر می خواهید از حداکثر ظرفیت حنجره خود استفاده کرده و تارهای صوتی را تقویت کنید، خواندن این مقاله و انجام تمرینات می تواند به شما کمک کند.
موسیقی نو: تُن صدا به خصوصیات فردی از قبیل بنیه جسمی، حالت جمجمه، بزرگی قفسه سینه، بزرگی حفره های بینی و دهان و… بستگی دارد.
خاطر نشان می شود که بالا رفتن کیفیت صدا، رابطه مستقیم با کیفیت تنفس دارد.
تنفس صحیح صدا را دلنشین تر می کند. نکته دیگر اینکه تارهای صوتی که صدا را تولید می‌کند، در واقع چند عضله ضعیف و کوچک بیشتر نیستند. چون عضلات را می‌توان با ورزش قوی‌تر کرد، باید با ورزش دادن عضلات گلو و حنجره، صدا را قوی‌تر کرد تا دیرتر توان خود را از دست بدهند. دقیقا مثل یک بدن‌ساز که با استفاده از دمبل‌های سبک و سنگین عضلات شانه و بازوی خود را قوی می‌کند تا بعد از مدتی بتواند یک وزنه‌ی سنگین را بلند کند. پس، تنفس صحیح باعث پُرطنین شدن صدا می‌شود و ورزش دادن عضلات باعث قوی شدن آن خواهد شد.
تمرین یک :
آرامش — در محلی ساکت و آرام بنشینید و عضلات خود را شُل کنید؛ سپس نفس عمیقی کشیده و در پایین ترین پرده حرف « آ » را به صورت ممتد و کشیده ادا کنید و آنقدر ادامه دهید تا بازدم شما تمام شود. دوباره ریه ها را تا جایی که امکان دارد از هوا پر کنید و در حالت بازدم به صورت کشیده بگویید « آااااا.. ». این کار را تا پنج دقیقه به طور مدام تکرار کنید. در این کار عجله نکنید و از پایین ترین حالت ممکن آغاز کنید. وقتی که حس کردید که حنجره شما خوب گرم شده است، حرف « آ » را در یک پرده بالاتر، با همان کیفیت اجرا کنید. این کار را همین طور پرده به پرده ادامه داده و بالا روید. کسانی که مبتدی هستند باید توجه داشته باشند که به هیچ وجه نباید عجله ای داشته باشند. باید با حوصله این کار را به انجام رساند چون تمام پختگی صدا و قوت آن بستگی به تمرین در پرده های پایین دارد. این کار را که انجام دادید و به پرده آخر صدای خود در حرف « آ » رسیدید، حنجره شما به خوبی گرم شده است و بعد از یک ربع تمرین، حالا می توانید با تمام قدرت یک بیت شعر را با آواز بلند (در اصطلاح شش دانگ) بخوانید بدون این که آسیبی به حنجره شما برسد.
(اگر در بین تمرین، هنگام بالا بردن پرده بعدی احساس خارش یا سوزش و یا سرفه نمودید، بدانید که عجله کرده اید. در این حالت به پرده قبلی بازگشته و دقایقی آن را ادامه دهید و یا اینکه تمرین را برای مدتی قطع کنید همچنین در پُر کردن ریه ها هم نباید عجله کرد)
تمرین دو :
برای زنگ دار شدن صدا به تمرینات زیر توجه کنید.
در حالتی راحت بنشینید و عضلات را رها کرده و کلماتی از قبیل مَنگ، هَنگ، زَنگ، … که به نگ ختم می‌شوند را با آهنگی تو دماغی، با مسدود کردن دهان با زبان و کشیدگی، اجرا کنید.
دستانتان را زیر چانه بزنید؛ مانند حالتی که انسان چیزی را تماشا می‌کند و فرض کنید که چیزی را می‌جَوید. مکرر دهانتان را باز و بسته کنید. بعد از مدتی استراحت، دوباره این کار ار انجام دهید. این تمرین و تمرین قبل، باعث قوی شدن عضلات چانه، شقیقه و گلو می‌شود و کم کم فک و گلو در اختیار شما در می آید تا حروف را موقع خواندن بهتر ادا کنید زیرا عدم توانایی در تلفظ واضح حروف و خستگی زودرس فک و دهان، ناشی از ضعیف بودن این عضلات است.
