بصیر فقیه‌نصیری آهنگساز و نوازنده با اشاره به آشنا نبودن نسل جدید با ادبیات کلاسیک ایرانی گفت: تلاش می‌کنم تا به مخاطب نسل جدید، فرصت درون‌نگری و بازشناخت این ادبیات را بدهم.
به گزارش موسیقی نو به نقل از ایرنا، سهیل و بصیر فقیه‌نصیری به‌تازگی آلبومی با عنوان از هر دو جهان را روانه بازار موسیقی کردند. آلبومی که با بهره از اشعار و ادبیات کلاسیک ایرانی و فضای موسیقایی امروز سعی در القای حس آرامش توام با تفکر به مخاطبان خود دارد. بصیر فقیه‌نصیری معتقد است هنرش مخاطب محور نیست و هرگز در صدد جذب مخاطب حداکثری (مانند موسیقی پاپ) نبوده است.
این ادعا را می‌توان با نگاهی به کارنامه هنری این هنرمند از جمله آلبوم ساکن روان تایید کرد. این دو برادر بیش از آنکه مایل به جذب مخاطب حداکثری باشند تلاش می‌کنند مخاطبان ثابت آثار موسیقایی ذهن زیبایی پرداز خود را داشته باشند.
بصیر فقیه‌نصیری متولد فروردین ۱۳۶۱ در نوشهر است. او در کودکی به واسطه پدرش با موسیقی آشنا شد. نوازندگی پیانو را به صورت جدی از ده سالگی و آهنگسازی را از ۱۶ سالگی آغاز کرد. اولین بار در سال ۱۳۷۹ به عنوان تکنواز پیانویِ آلبومِ صدای سکوت، در استودیو حضور یافت، در سال ۱۳۸۴ وارد دانشگاه هنر و در سال ۱۳۸۸ با رتبه ممتاز در رشته نوازندگی پیانو از آن دانشگاه فارغ‌التحصیل شد. وی در سال ۱۳۸۹ با کسب رتبه نخست کشوری در آزمون ورودی کارشناسی ارشد آهنگسازی، وارد دانشگاه هنر شد وتحصیلات خود را در آن دانشگاه به پایان برد.
از اساتید وی می توان به آندره مرادیان، شهره قاجار،اقدس پورتراب و نیلوفر بدری کوهی در پیانو ، مجید علیزاده، احمد پژمان، حمیدرضا دیبازر، دکتر هوشیار خیام، محمدرضا تفضلی و دکتر امین هنرمند در آهنگسازی و فاطمه سادات افسری، شریف لطفی، حمیدرضا رضایی ،علیرضا فرهنگ و مرحوم حامد مهاجر در مبانی موسیقی اشاره کرد.
آلبوم های گاهی درخشش آفتاب، شیدایی درون ۲، ساکن روان سابقه وی در آهنگسازی را در کارنامه هنری این موسیقیدان ثبت کرده است. تکنوازی آلبوم پروتیوا شامل آثار پیانویی آسو کهزادی، نوازندگی پیانو در آلبوم تا ابد ابری علی جعفری‌پویان و نوازندگی پیانو آلبوم از ری تا روم، اثر سعید نایب‌محمدی و تکنوازی پیانو در آلبوم صدای سکوت اثر مجید علیزاده، پیشینه وی در همکاری با سایر هنرمندان به عنوان نوازنده پیانو است.
سهیل فقیه‌نصیری متولد ۱۳۶۶در نوشهر است. وی از سن ده سالگی شروع به یادگیری گیتار کلاسیک و مقدمات موسیقی کرده و با ورود به دانشگاه هنر در رشته نوازندگی گیتار کلاسیک، دوره کارشناسی همچنین پس از آن در رشته آهنگسازی با رتبه ممتاز دوره کارشناسی ارشد را گذراند.
از جمله فعالیت های وی می‌توان به نوازندگی در موسیقی متن فیلم های سینمایی استراحت مطلق، شش و بش، چهارشنبه ۱۹ اردیبهشت، خفگی، عرق سرد، شام آخر، لونه زنبور، زیر سقف دودی، من، زاپاس و سریال های: مدینه، عقیق و همچنین نمایش مردی برای تمام فصول، اشاره کرد.
عضویت در گروه موسیقی ساکن روان حضور در گروه موسیقی دگردیس نوازندگی در آلبوم همه این روزها به آهنگسازی کارن همایونفر، اجرای کنسرت با گروه های ساکن روان و دگردیس و ایماژ در فرهنگسرای نیاوران، ایوان شمس، ارسباران و اجرای سی و یکمین جشنواره موسیقی فجر با گروه دگردیس از جمله فعالیت های وی است. این هنرمند در کنار فعالیت به عنوان آهنگساز و نوازنده گیتار بوده و اکنون به عنوان مدرس موسیقی نیز مشغول به فعالیت است.
بعد از چند پروژه با تمرکز روی اشعار شاعران معاصر و شعر نو، چه شد که در این اثر سراغ اشعار کلاسیک رفتید.
سهیل فقیه نصیری: انتخاب اشعار کلاسیک برای این آلبوم همچنین گزینش بیت‌ها از میان اشعاری که هر کدام از این شعرا دارند برای ما تنها یک علت داشت و آن چیزی نبود جز ایجاد حال خوب در شنونده با نگرش و آگاهی نسبت به دنیای پیرامون. تمام اشعاری که در این آلبوم استفاده شده اند، دید مثبت به جهان دارند و به ما راهکاری برای عبور از سختی‌های این جهان گذرا می‌دهند. ما سعی کردیم موسیقی که برای بیان این اشعار به کار می‌بریم روان، ساده و در عین حال عمیق باشد. در واقع تلاش کردیم همان سهل ممتنع را که سعدی بیان می‌کرد، ایجاد کنیم.
من کلا در هنر ذائقه محدودی ندارم و در شعر هم از این شرایط جدا نیستم. مثلا ادبیات سایر ملل هم برای من جذاب است. ادبیات انگلیسی یا حتی مناطقی که زبانشان برایم نا آشناست یا مثلا هایکوهای ژاپنی. برای همین من در این مسیر چرخشی احساس نمی‌کنم و اگر تا الان کارهایی که از من منتشر شده بر اساس شعر نو بوده به خاطر پروژه‌هایی بوده که تعریف شده بودند.
از طرفی شاید شعرهای جدیدتر اجتماعی‌ترهستند و دغدغه‌های زمینی دارند در حالی که اشعار کلاسیک ما گویی ماورایی و فارغ از زمان و مکان و احوالات روزمرگی‌های شخصی ما هستند. پس وقتی می‌خواستیم دنبال درسی برای زندگی باشیم و دنبال فرهنگ غنی و خردمند و پندآموز برویم که از سویی جایگاهی مانند یک منبع مورد اتکا دارد و از منظری دیگر گویا با آگاهی کافی از موضوعات صحبت می‌کند، ادبیات کلاسیک گزینه مناسب‌تری است.
در این آلبوم هم هدف همین بوده. امید دادن، ایجاد حال خوب، آفرینش فضایی برای خلوت‌کردن و درون نگری و شاید هم به نوعی آشنا کردن نسل جوان‌تر با این فرهنگ غنی. چون به خاطر تدریس سال‌هاست با هنرجوها از سنین مختلف در ارتباط بودم و می‌بینم متاسفانه نسل جدیدتر یا اصلا با ادبیات کلاسیک آشنا نیست یا خیلی کم و در حد رفع تکلیف مدرسه آن را می‌شناسد. مشتاق بودیم با این موسیقی راهی باشیم برای آشنایی با این دنیای بی‌نظیر.
بصیر فقیه نصیری: اولین آشنایی من با دنیای شعر از طریق شعر کلاسیک بوده؛ ۵ ساله بودم که پدر و مادرم به اصرار برای من که هنوز سواد خواندن و نوشتن نداشتم دیوان حافظ خریدند که هنوز دارمش. اولین کتابی که با پس انداز خودم و در سیزده سالگی خریدم هم غزلیات شمس مولانا بود.
بعدها با ادبیات نو و گونه‌های جدیدتر شعر آشنا و مانوس شدم. در حال حاضر همه اینها برای من منظرهای زیباشناختی مختلفی هستند که هر کدام کارایی و جهان‌بینی خود را دارند. از نظر فرم ادبی و موسیقایی هم همینطور؛ یکی موزون و دیگری آزادتر.
در آثار شما آرامش و توالی نت‌های القاکننده آرامش چه روحی و چه رفتاری، به شدت ملموس است. علت این تمایل به آرامش چیست؟
سهیل فقیه نصیری: اعتقاد دارم هنرمند هر زمانی که اثری خلق می‌کند در واقع نگاه و احساسش به زندگی و جریانات را بیان می‌کند. نگاه من به زندگی تا امروز با تمام هرج و مرج های جهان و اخبار منفی، نگاهی مثبت بوده و این میل من به آرامش و دیدن زیبایی‌ها علی‌رغم وجود زشتی‌ها و آشوب‌های دنیا شاید در موسیقی من ظهور پیدا کرده باشد.
بصیر فقیه نصیری: حقیقتش در این آلبوم هدف همین بوده. ایجاد موسیقی به مثابه یک فضای خلوت و آرامش‌بخش و امیدوار کننده. ما آگاهانه در انتخاب اشعار و ساخت موسیقی این موارد را لحاظ کردیم. فکر کردیم اشعار به قدر کافی ساده باشند که عموم بتوانند با آنها ارتباط برقرار کنند و موسیقی هم خیلی جدی و سخت و علمی نباشد که دریافتش فقط برای گوش متخصص ممکن باشد.
برای هر قطعه، اشعار کمی انتخاب شد و در آهنگسازی بعضی قطعات می‌شنویم یک بیت یا قسمتی از یک بیت بارها تکرار شده است. برای ایجاد تاثیر بیشتر و خالی کردن ذهن از افکار. مثلا در قعطه ششم آلبوم کل متنی که خوانده می‌شود این نیز بگذرد هست.
آرام آرام به برگزاری مجدد کنسرت‌ها نزدیک می‌شویم، برنامه‌ای برای حضور در صحنه دارید؟
سهیل فقیه نصیری: حتما به اجرای کنسرت فکر می‌کنیم و امیدواریم به زودی بعد از دوران کرونا بتوانیم این قطعات را در سالن های کنسرت نیز، برای مخاطبانمان اجرا کنیم.
بصیر فقیه نصیری: چون در این آلبوم محوریت با سازهای گیتار و پیانو یعنی سازهای تخصصی ماست و همه سازها آکوستیک رکورد شدند، همینطور ساده بودن ملودی‌ها و تکرارهای ملودیک که این امکان را فراهم خواهد کرد که توسط همه شنونده‌ها هم‌خوانی شود، این آلبوم قابلیت خوبی برای اجرای زنده دارد و امیدواریم با بهتر شدن شرایط بتوانیم کنسرت بگذاریم.
آیا کرونا و دوران بعد از آن را می‌توان فصل جدیدی در آفرینش آثار موسیقایی دانست؟
سهیل فقیه نصیری: فکر می‌کنم هیچ اتفاقی در زندگی بی‌علت نیست. نگاه من همیشه به اتفاقات، چه خوب و چه بد در راستای رشدِ آگاهی فردی و جمعی بوده است. فکر می‌کنم کرونا تجربه ای بسیار عجیب و در عین حال سخت و دردناک برای بشر بود. شاید تاثیرات آموزنده این اتفاق را در آینده‌ای نه چندان دور ببینیم. حتما که روزهای خوبی در راه خواهد بود و هیچ سیاهی دائم نیست. به گفته حافظ
چون سرآمد دولت شب‌های وصل/ بگذرد ایام هجران نیز هم.
بصیر فقیه نصیری: اتفاقی به این بزرگی و همه گیری با همه تبعات عجیب احساسی و مادی که داشته قطعا در ذهنیت و روحیه همه مردم جهان اثر گذاشته و موسیقیدان هم از این دایره بیرون نیست. ولی حقیقتا فکر نمی‌کنم همه کسانی که در این حرفه فعالیت می‌کنند تغییری در رویه سابق داشته باشند. احتمالا این پیشامد و فضای اجباری که برای خلوت کردن و جدا بودن از جامعه و فکر کردن به مرگ و ناپایداری زندگی و احتمالا درون‌نگری به وجود آورده، دیدی تازه به برخی هنرمندها بدهد که در آثار آنها هم نمود پیدا کند.
در آلبوم از هر دو جهان هنرمندانی نظیر حامی حقیقی و صدابردار و میکس و مسترینگ، احسان بیرقدار، کامبیر منصوری، آیدین شفایی،اردوان انزابی پور و پاشا هنجنی، مهرداد ناصحی، محسن ذوالقدر، سعید جامع و کامبیز باقری به عنوان عکاس این دو برادر موسیقیدان را همراهی کرده اند.
ارسال دیدگاه
مجموع دیدگاهها : 0در انتظار بررسی : 0انتشار یافته : ۰