یادداشتی درباره استاد «عبدالوهاب شهیدی»

 

 

موسیقی نو: مهبُد مکّی؛ موسیقی پژوه

عبدالوهاب شهیدی فرزند میرزاحسن شهیدی (صدرالاسلام)، هنرمند ارزنده ی ساز عود و آواز ملّی ایرانی و از هنرمندان پرکار برنامه ی گلها با پیشینه ی ۲۳۰ برنامه است. آواز را نزد اسماعیل مهرتاش فراگرفت . در آغاز بسیار مایل به الگوبرداری از خوانش های تاج اصفهانی و ادیب خوانساری بود که به دستور و سفارش جدی مهرتاش ، از این کنش بازماند و ناچار به یافتن شیوه ی ویژه ی خود گردید ! ایشان جزو انگشت شمار خوانندگان آواز کلاسیک ایرانی با ساز تخصصی عود است !

دست کم هنرمندانی که در برنامه ی گلها با او همکار بوده اند به این مهم اذعان دارند که شهیدی چیستیِ از دست رفته عود را بازگرداند و ایرانی بودن آن را ثابت کرد. استاد شهیدی جدا از اخلاق نیک و منش هنری ، هماره التفات ویژه ای نیز به موسیقی نواحی داشته که این مهم نیز این گرامی را در ردیف موسیقیدانان ملی ، از نوع ویژه قرار می دهد.

عبدالوهاب شهیدی را باید نخستین خواننده ای در تاریخ موسیقی ملی ایران دانست که خود نوازنده ی آوازهایش بود … لطافت در آواز و ادای آواها بدون تحریر و چهچهه ی تند و نابجا ، باورمندی به اینکه موسیقی مقامی ایران پایه ی موسیقی دستگاهی است و اجرای چندین بُرش محلی در فضای ردیفی  از ویژگی های بسیار زیبای اوست … جالب تر اینکه شاید کمتر کسی بداند که جناب شهیدی هم سنتور و هم عود را ب گونه ی چشمی و گوشی آموخته و استاد بخصوصی نداشته اند …

اگر برخوردهای بسیار زننده ی برخی سختگیر در آغاز خیزش ۱۳۵۷ ، همچنین تنگ نظری ها و بی مهری های برخی هنرمندنما در سالهای اخیر نبود ، کدورت معصومانه ای که تا پایان زندگی در چهره ی این هنرمند به چشم می خورد کمتر می بود … شهیدی روز بیستم اردی بهشت ۱۴۰۰ درگذشت …

 

بشنویم بُرش نوایی از منطقه ی خواف را با خوانش بسیار دلنشین و آوای زیبای این پیر فرزانه در دستگاه نوا …