موسیقی نو – پایگاه خبری تحلیلی

 

در سلسله مطالب زندگینامه ای، خلاصه ای از زندگی هنری استادان موسیقی که در هفته اول مهر، دیده به جهان گشوده اند را منتشر می کنیم./حبیب محبیان

 

موسیقی نو: حمیدرضا ولیان؛

«حبیب محبیان» در ۴ مهر ماه سال ۱۳۳۱ در شمیران تهران چشم به جهان گشود. در خانواده او برادرانش نیز به موسیقی علاقه داشتند اما تنها خود حبیب به موسیقی حرفه‌ای روی آورد. علی‌رغم تمایل سایر برادرانش به ویولن، علاقهٔ وی از ابتدا به گیتار بود. دوران نوجوانی حبیب مصادف با پیدایش گروه بیتلز در دهه ۶۰ میلادی اروپا شد و این باعث علاقهٔ بیشتر وی به موسیقی راک شد.

 

حبیب محبیان با شرکت در آزمون صدا و سیما، زیر نظر موسیقیدان بلند آوازه کشورمان استاد مرتضی حنانه به فراگیری اصول و تدابیر آهنگسازی روی آورد. در این کلاس سیمین غانم، هوشمند عقیلی، تورج شعبان‌خانی، هنگامه اخوان و… نیز شرکت داشتند. بعدها وی توانست به عنوان خواننده در تلویزیون استخدام شود. وی بعد از ۲ سال از استخدام در رادیو و تلویزیون به خدمت سربازی رفت و در آنجا نیز خواننده باشگاه افسران بود.  خدمت آموزشی خود را در کرمان و مابقی را در ارومیه گذراند.

 

 

 

 

«مرد تنهای شب» آلبومی بود که بیشتر کارهایش همانند شعر، آهنگ و تنظیم از خود حبیب بود و با این کار توانست راه صد ساله را یک شبه تمام کند و محبوبیت زیادی بین مردم به دست آورد. او بیشتر آهنگ های این آلبوم را برای مرحوم مادرش و همسرش خواند تا این گونه درد دلش کمی آرام بگیرد. آهنگ هایی همانند «شهلای من» و «نگاهم» را به یاد همسرش خواند و دو آهنگ نیز به نام های  مادر  و خرس کوکی (ببار ای برف) را در سوگ مادرش خواند.

 

حبیب محبیان علاوه بر خوانندگی، آهنگسازی نیز می کرد. او علاوه بر ساختن آهنگ ترانه های خود برای دیگر خوانندگان نیز آهنگسازی کرده است. او استاد نوازندگی گیتار است و از معدود خوانندگانیست که در کارهایش از گیتار دوازده سیم استفاده می کرد . در کنسرت هایش نیز یکی از نوازندگان اصلی گیتار بود و در حین این که می خواند گیتار هم می زد.

صدای حبیب یک صدای زیبا، لطیف، دلنشین و پر احساس است که قابلیت های فراوان صدایش او را به یک خواننده منحصر به فرد تبدیل کرده بود که علاقه مندان خاص خودش را داشت. یکی از ویژگی های مهم و بارز صدای او لرزش خاصی است که در خوانندگی دارا بود و در خواندن گام بالا طوری صدای خود را میلرزاند که به جرات می توان گفت که کمتر خواننده ای قادر به این کار است و همین قابلیت ها است که او را جزء خوانندگان صاحب سبک کرده است.

 

 

دو آلبوم اول او با نام های مرد تنهای شب و سلام همسایه که قبل از انقلاب منتشر شدند ریتمی آرام داشتند و بیشتر آهنگ های آن غمگین بودند. از سال ۱۳۶۰ به بعد که حبیب برای ادامه کار هنری به خارج رفت سه آلبوم به نام های آفتاب مهتاب، خورشید خانوم و همراز را بیرون داد که کاملاً با دو آلبوم قبلی متفاوت بودند ولی همه به سبک خود او خوانده شده بودند.

آلبوم همراز آلبومی شاد بود و با آهنگسازی خود حبیب دسته بندی شده بود. آلبوم های آفتاب مهتاب و خورشید خانوم که بیشتر آهنگ های آن سنتی بودند خوانده شد با این تفاوت که آفتاب مهتاب شاد بود ولی خورشید خانوم غمگین. بعد از آن، آلبوم آخه عزیزم چی میشه منتشر شد که باز به سبک خاص و زیبایی خوانده شده بود. بعد از این آلبوم پرطرفدارترین سبک حبیب شروع شد. او آلبوم صفر را ساخت و بعد از آن بزن باران، کویر باور، خداوندا و خانه کوچک را منتشر کرد که بسیار مورد توجه قرار گرفت ولی در دو آلبوم بعدی خود پسرش را هم به عرصه خوانندگی آورد که در این آلبوم ها که جوونی و خودشه نام داشتند، بیشتر آهنگ هایی با ریتم تند و امروزی را اجرا کرد که زیاد با سبک خودش هم خوانی نداشت. آخرین آلبوم او هم ایران بانو بود که مخلوطی از سه آلبوم قبلی است، یعنی از لحاظ سبک خواندن، هم به سبک امروزی است هم به سبک قدیمی حبیب.

 

 

بیشتر آهنگ های حبیب با مضمون اجتماعی هستند که از نمونه های آن می توان از آهنگ های خداوندا، خانه کوچک، بنی آدم و … نام برد. بعد از آن، آهنگ های سیاسی بیشتر کارهای حبیب را تشکیل می دهند و نمونه بارز آن را میتوان از آهنگ های افق، بزن باران، خرچنگ های مردابی، گلسرخی و … نام برد. آهنگ های عاشقانه و دیگر آهنگ ها بقیه ی کارهای او را شکل می دهند.

حبیب که  در سال ۱۳۶۰ به‌دلیل ممنوعیت خواندن، ایران را ترک کرد و در سال ۱۳۶۴ در لس آنجلس در ایالات متحده آمریکا ساکن شد.
او در سال ۱۳۸۸ با نگارش نامه‌ای به رئیس جمهور وقت، محمود احمدی‌نژاد، خواستار حضور در کشور شد و با موافقت ضمنی و پذیرفتن رعایت برخی شرایط  به همراه خانواده اش به ایران بازگشت و در رامسر، چهارصد دستگاه اقامت کرد.

حبیب در سال ۱۳۸۹ درخواست خود برای دریافت مجوز انتشار آلبوم را ارائه و اعلام کرد که می‌خواهد در ورزشگاه آزادی تهران کنسرت برگزار کند؛ و ادعا کرد که این کنسرت اگر ۱۰ شب هم برگزار شود، ۱۰۰ هزار نفری آزادی خالی نمی‌شود. به دلیل برخی مخالفت ها، اجرای کنسرت و صدور مجوز برای آلبومش رد شد. در سال ۱۳۹۳ کتاب «مرد تنهای شب» به قلم حبیب انتشار یافت و در نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران همان سال ارائه شد. این کتاب برگزیده‌ای از آثار و ترانه‌های حبیب در همه سالهای فعالیت اش را تشکیل داده است.

حبیب محبیان مدت‌ها از بیماری سرطان رنج می‌برد و در نهایت در ساعت ۹ صبح ۲۱ خرداد ۱۳۹۵ بر اثر ایست قلبی در سنِ ۶۳ سالگی  در روستای نیاسته کتالم رامسر درگذشت.