«ای کاش ها»ی یک هنرمند موسیقی نواحی

به گزارش موسیقی نو به نقل از ایسنا، مجتبی قنواتی از هنرمندان موسیقی و از اقوام عرب جنوب خوزستان که برای نخستین بار در جشنواره موسیقی نواحی شرکت کرده بود، گفت: امیدوارم که مسئولان فرهنگی بتوانند برای هنرمندان جوان که ذوق و شوق آموزش موسیقی و هنرمند شدن را دارند، اقدامات مفیدی از نظر آموزش و اجرا داشته باشند.

این نوازنده درباره جشنواره موسیقی نواحی بیان کرد: پیش از اینکه به جشنواره بیایم ویدیوها و عکس‌هایی که می‌دیدم خیلی برایم جالب بود. زمانی که در جشنواره حضور پیدا کردم، فضای آن برایم رویایی بود و گمان نمی‌کردم تا این حد قوی برگزار شود. تنوع موسیقی نواحی ایران در جشنواره و حضور نوازندگان و اساتید از جای جای ایران، باعث شد با موسیقی آنها بیشتر آشنا شده و ضمن آشنایی و همکلام شدن با خود آنها، به یک خانواده بدل شویم که همه اینها تجربه جالبی برای من بود.

او ادامه داد: جشنواره واقعا موثر بود؛ چون برای مثال خود من برخی از سازهای محلی را که نمی‌شناختم، از نزدیک دیدم، لمس کردم، با اسم آنها آشنا شدم و گام آنها را فهمیدم که چگونه است و در حد صحبت، با نحوه نواخته شدن آنها آشنا شدم.

قنواتی درباره لزوم افزایش برگزاری این نوع از جشنواره‌ها با محوریت موسیقی نواحی بیان کرد: اگر این جشنواره‌ها در ایران بیشتر شود و حتی به خارج از مرزها کشیده شود، می‌توانیم موسیقی و قدمت آن را نشر داده و به جهانیان منتقل کنیم.

او همچنین درباره نحوه حضورش در جشنواره موسیقی نواحی گفت: در شهر ما انجمن موسیقی به نوعی غیرفعال است و همیشه اطلاع رسانی‌های آن ضعیف بوده است، ولی از طریق یکسری از دوستان هنرمند با جشنواره آشنا شدم و فراخوان جشنواره را دیدیم. به همین جهت در قالب یک گروه سه نفره ویدیویی ضبط کرده و به سایت بامک ارسال کردیم که پس از داوری تنها من برای شرکت در جشنواره پذیرفته شدم که علتش را نمی‌دانم.

این هنرمند که سازش، نی عربی است، درباره آن توضیح می‌دهد: نی عربی یک ساز جهانی محسوب می‌شود؛ یعنی از هزاران سال پیش ساخته می‌شده ولی نسخه پیشرفته آن باتوجه به چیزی که در تاریخ موسیقی نی خوانده‌ام بیش از صد سال است که ابداع شده است. سازی که من می‌نوازم نسخه تغییر یافته نی فرعونی قدیم است. تقریبا ۲۰ سال است که نی می‌نوازم ولی به صورت حرفه‌ای ۱۲ سال است.

او درباره اساتید خود بیان می‌کند: به علت اینکه موسیقی عربی در ایران تدریس نمی‌شد، بیشتر استادان من خارج از کشور بوده‌اند و به صورت اینترنتی با آنها از مصر، سوریه، عراق و لبنان در ارتباط بوده‌ام. ولی استاد تئوری موسیقی من در ایران استاد علی عامریان بود.