موسیقی نو – پایگاه خبری تحلیلی

موسیقی نو: ساز کوبه ای تومبا ، که با نام تومبادورا یا سالیدور نیز شناخته می شود ، در دسته ساز‌های کوبه‌ای قرار دارد که با هر دو دست نواخته می‌شود. تومبا نوعی طبل بلند، نازک و تک سر است که گام آن بستگی به قسمتی از ضربه سر دارد. تومبا بزرگترین طبل از خانواده کنگا است که معمولاً سر آن حدود ۱۲٫۵ اینچ قطر دارد. یک نوع فوق تومبا از تومبا وجود دارد که حتی بزرگتر است. منشا این یاز کوبا است. تومبا به طور سنتی یک طبل چوبی است که به همان شکل یک بشکه با نوارهای باریک و بلند چوبی ساخته شده است، همچنین می تواند از فایبرگلاس ساخته شود.

 

همچنین نام محاوره ای پاناما برای یک طبل فولکلوریک با ارتفاع حدود ۳ فوت ، یک پا در عرض ، نصب شده روی پایه است. هر کدام از انواع تومباها طبل دستی هستند ، به این معنی که با دست زده می شوند تا لحن ایجاد شود. قبل از دهه ۱۹۵۰ بازیکنان کنگای کوبا فقط یک طبل ساخته شده از بشکه های رم قدیمی می نواختند ، اما با پیشرفت در ساخت و ساز و سیستم های تنظیم کوینتو و تومبا به ترتیب در بالا و پایین زمین/اندازه کنگا اولیه به ترتیب معمولی اضافه شد.

تومباها در پیتزاکو جاز(Jazz Pizzicato) لروی اندرسون (۱۹۴۹) و Fiddle-Faddle (1952) ، اپرای گربه انگلیسی هانس ورنر هنزه (۱۹۸۳) ، Rebonds  یانیس زناکیس (۱۹۸۷-۱۹۸۹) و همچنین موسیقی گروههای مختلف رقص آمریکای لاتین ظاهر می شوند. به همچنین Kreuzspiel (1951) کارلاینز استوکهاوزن.

شساز های کوبه ای زیادی در حال حاضر وجود دارد که تومبا یکی از آن ها می باشد. ساز تومبا یک ساز آکوستیک است که بسیار بزرگ می باشد. این ساز باید توسط دو دست نواخته شود تا بتوان صدای خوبی را به گوش شنونده رساند. دامنه ی صدای این ساز بسیار عالی می باشد. انسان های اولیه با ضربه زدن به وسایل گوناگون به این نتیجه رسیدند که می توانند به وسیله ی آن صدا های دلنشینی را به وجود آورند.

 

تاریخچه

 

ساز‌های کوبه‌ای یکی از قدیمی‌ترین ساز‌هایی هستند که از قدیم مورد استفاده قرار می‌گرفتند. تاریخچهٔ ساز‌های کوبه‌ای به هزاران سال پیش برمی‌گردد. این ساز‌ها احتمالاً پس از صدای انسان قدیمی‌ترین نوع ساز‌ها هستند.

اوایل از ساز‌های کوبه‌ای برای استفاده‌هایی چون مراسم شادی، عزاداری و … می‌کردند و امروزه ساز‌های کوبه‌ای در کنار دیگر ساز‌ها، هم برای زیبایی و هم برای نگهداری ریتم استفاده می‌شوند.

ساز کوبه ای تومبا توسط کشور کوبا ساخته شده است. این ساز در ابتدای کار بیشتر برای موسیقی های آفریقایی مناسب بود. بعد از گذشت مدت زمانی این ساز توانست به کشور های لاتین راه پیدا کند و در آن جا نیز مورد استفاده قرار بگیرد. از نظر ظاهری این ساز ها بزرگ و کشیده می باشند. این ساز ها به حالت ایستاده هستند. ریتم های لاتین به میزان قابل توجهی از این ساز استفاده می کنند.

 

وجه تمایز ساز تومبا با پرکاشن

• تومبا یک ساز آکوستیک با دامنه صدایی نسبتا خوب دربین ساز‌های کوبه‌ای است در حالی که دیجیتال پرکاشن سازی الکترونیکی است که دامنه صدایی محدودی دارد.
• صدای دیجیتال پرکاشن تنها با آمپلی و باند پخش می‌شود در صورتی که صدای تومبا آکوستیک است و الزاما نیازی به آمپلی و باند ندارد.
• صدا‌های مختلف دیجیتال پرکاشن توسط سمپل‌هایی که درون حافظه آن ریخته می‌شود و به وسیله صفحه‌های حساس به ضربه دیجیتالی اجرا می‌شود و محدود به همان سمپل‌هاست در حالی که صدای ساز تومبا از طریق قطعات مختلف ساز (معمولا بینگو و بانگو) اجرا می‌شود.
• دیجیتال پرکاشن به وسیله دو استیک (چوب) نواخته می‌شود (البته در بعضی از انواع مدل به وسیله‌ی دست هم نواخته می‌شود)، اما تومبا فقط توسط دو دست نواخته می‌شود.
• چون دیجیتال پرکاشن سازیست دیجیتالی و گفتیم که صدا‌های آن سمپل هستند بخاطر همین می‌توان از انواع سمپل‌های درامز، تمبک، دف، تابلا، تومباو… در آن استفاده کرد، ولی تومبا فقط از صدای خود ساز تومبا تشکیل شده است.